W obiektywie Piotra Kubica
Fotografie teatralne na wystawie Piotra Kubica w Teatrze Barakah są rzadkością. Wynika to z faktu, że nie zostały wykonane po to, by wypromować i sprzedać spektakle – są sztuką samą w sobie. Takich zdjęć fotografowie zwykle nie robią, ponieważ są ryzykowne, odbierają je bardziej wymagający odbiorcy, trudniej je sprzedać.
Teatr Barakah zawsze przekracza granice i dlatego nieustannie prowokuje. Fotograf wyczuwa tu przestrzeń wolności, chce podjąć ryzyko eksperymentu, być nieobliczalnym, wręcz zuchwałym. Tu nikt nie powie, że „aktor źle wyszedł na zdjęciu”, że kolor scenografii się nie zgadza, że przeszkadzają nieostrości, zakrzywienie przestrzeni.
Teatr Barakah to świetne miejsce, w którym mogę fotografować tak, jak chcę. We wszystkich innych miejscach muszę liczyć się z warunkami, wymaganiami, wizją zleceniodawcy. Tutaj jestem suwerenny, nieskrępowany. Otwieram się na płynące ze sceny emocje, wyłączam kalkulację, wykorzystuję wszelkie techniki i cały warsztat fotograficzny. Spektakl jest punktem wyjścia, tworzywem, z którego powstaje moja własna interpretacja, wizja, opowieść. Ta opowieść jest zawsze naładowana energią, przeważnie pozytywną, mimo że bohaterowie są często pełni tragizmu.
Piotr Kubic fotografuje w teatrach od 2001 roku. Na drodze fotograficznej edukacji spotkał takich mistrzów jak Zbigniew Łagocki, Wojciech i Maciej Plewińscy, Tomasz Tomaszewski, Marek Gardulski, Jacek Poremba, Wacław Wantuch, Bogdan Konopka, Tomek Sikora. W twórczej fotografii teatralnej nawiązuje do prac Krzysztofa Bielińskiego, u którego zaliczył warsztaty masterclass fotografii teatralnej. Na co dzień zajmuje się fotografią reklamową, portretową, reporterską, realizuje własne projekty fotograficzne i filmy, do których pisze scenariusze.
Sfinansowane przez Unię Europejską NextGenerationEU.
Wydarzenia w ramach 20-lecia Teatru BARAKAH
