Przegląd Młodej Dramaturgii
Podczas dwudniowego cyklu zostaną zaprezentowane teksty studentów Wydziału Reżyserii i Dramaturgii Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie. Motywem przewodnim przeglądu będą innowacyjne rozwiązania we współczesnej dramaturgii oraz oryginalny i nowoczesny język współczesnych twórców. Hasło przeglądu to „teraz my – nowe pokolenie dramaturgów”. Każdy dzień „Przeglądu Młodej Dramaturgii” zostanie zwieńczony spotkaniem z twórcami.
Medea (17 grudnia o godz. 18:00)
Eugenia Balakireva
muzyka: Wład Szaban
obsada: Zuzanna Woźniak, Denis Kudijenko
Medea to próba formalnego i językowego eksperymentu nad powszechnie znaną narracją dramatów Eurypidesa i Seneki. Nie ma chyba na ziemi osoby, która nie słyszałaby tego imienia. Medea, która zabiła swojego brata, by opóźnić ojca w pościgu za nią, która zabiła Peliasa, mszcząc się za to, że ten odebrał tron Jazonowi, która zabiła własne dzieci, by zemścić się na niewiernym mężu. Archetyp Medei – dzikiej i rozjuszonej, gotowej na wszystko, byleby dokonać zemsty – już dawno wniknął w kod genetyczny kultury europejskiej. I choć obraz ten jest uosobieniem czystego zła w kobiecej postaci, na przestrzeni dziejów próbowano go zrozumieć, a nawet okazać mu współczucie. W moim dramacie Medea nie żyję. Jak i jej dzieci. Medea nie wie, nie może sobie przypomnieć, co doprowadziło do ich śmierci. I ma zaledwie pięć minut, zanim komórki mózgowe zaczną się rozpadać z braku tlenu, a mózg wyda ostatni szczyt aktywności, który zwykle nazywany jest „całym życiem przelatującym przed oczami”. W limbie, stworzonym przez jej własny umysł, Medea raz po raz przeżywa wydarzenia z przeszłości. W krótkich scenach sztuki wydarzenia nie mają chronologii, Medea nie ma osobowości, narodowości ani epoki. Medea to kobieta z Iranu, z Grecji, z Wietnamu, z Afganistanu, z Ukrainy. Zabiła i nie zabiła swoich dzieci. Kocha i nienawidzi. Śmieje się i cierpi. Jest zastygłą w gniewie i przerażeniu twarzą.
Kamienice i rzeczy (17 grudnia o godz. 19:30)
Julia Nowak
reżyseria: Weronika Zajkowska
muzyka: Michał Smajdor
obsada: Ana Kuszarecka, Maciej Kamiński, Michał Jan Meller
Bohater przyjeżdża do mieszkania swojego ojca, by pomalować przedpokój. Zamiast tego musi poradzić sobie z zalegającymi we wszelkich miejscach przedmiotami i wszystkim tym, co się z nimi wiąże; a także z pewną ilością awarii, szczurów, dzieci, poczty, dźwięków, wspomnień, prawnych aspektów własnościowych, dostawców pizzy, nocnym ogrodnictwem, grillami elektrycznymi i nie tylko. Tekst o tym, jak rzeczy się gromadzą. Na przykład w kamienicy.
Pierwszy dzień „Przeglądu Młodej Dramaturgii” zostanie zakończony spotkaniem z twórcami, które poprowadzi Martyna Wawrzyniak.
Wyjdę z siebie stanę obok (18 grudnia o godz. 18:00)
Klaudia Gębska
nagrania: Klaudia Gębska, Weronika Zajkowska
montaż: Olga Pabisek
konsultacje dramaturgiczne: Weronika Orawiec, Olga Pabisek
obsada: Patryk Krzak, Zuzanna Woźniak, Klaudia Gębska
Co ciałko mówi i czego ciałko może żądać? Jak nazywałoby się ciałko i czy da się z niego wyjść? Klaudia skanuje swoje ciałko, żeby w końcu się wysłuchać. Spotyka po drodze kolano, brzuch i nogę i każde z nich za Klaudią nie przepada. Intymny, wyzywający tekst o pogodzeniu się ze stanem rzeczy i pragnieniu bycia zauważoną. Głównie przez swój własny, zatwardziały mózg.
HA HA HA (18 grudnia o godz. 19:30)
Wera Makowskx
reżyseria: Krzysztof Zygucki
obsada: Nina Potapowicz, Anna Paruszyńska-Czacka (Aktorka Narodowego Starego Teatru), Michał Jan Meller, Maciej Kamiński, Bartosz Gomoła, Marcin Kalisz, Denis Kudijenko
W styczniu 2015 roku dwóch uzbrojonych zamachowców wkroczyło do redakcji paryskiego pisma satyrycznego Charlie Hebdo. Przyszli by wyrównać rachunki z ludźmi, którzy w ich poczuciu z nich zakpili – żartowali z proroka Mahometa i opublikowali jego karykaturę. Doszło do katastrofy, a wśród ofiar znaleźli się też sami zamachowcy. Te wydarzenia poruszyły Francję i świat, a kiedy one miały miejsce francuski pisarz Emanuel Carrere przebywał w odosobnieniu na vipassanie. Był odcięty od świata i nie wiedział, że zginęli jego przyjaciele, a Francję ogarnęły uliczne manifestacje. Dotarła do niego dopiero wiadomość od Helene – partnerki jednego z zabitych, która poprosiła, żeby napisał i wygłosił mowę pogrzebową. Opisany przez Carrere w JODZE epizod jest punktem wyjścia, zamach poznajemy z perspektywy Helene, która dotkliwie odczuła konsekwencje opublikowanej karykatury. Historia jednego konkretnego żartu była dla nas inspiracja do myślenia nad samym żartem i granicami żartu. Nasza teatralna rekonstrukcja tamtych wydarzeń jest wariacją na temat tego z czego wolno było żartować rysownikom i co mogłoby rozbawić zamachowców na Charlie Hebdo.
Drugi dzień „Przeglądu Młodej Dramaturgii” zostanie zakończony spotkaniem z twórcami, które poprowadzi Iga Gańczarczyk.
Scenografia do „Przeglądu Młodej Dramaturgii”: Zosia Tomalska
Sfinansowane przez Unię Europejską NextGenerationEU
Projekt współfinansowany ze środków Miasta Krakowa

Eugenia Balakireva
Pochodzi z Mińska. Studentka IV roku Wydziału Reżyserii i Dramaturgii AST w Krakowie. Asystentka Michała Borczucha przy spektaklu dyplomowym „Anioły w Ameryce” i Marcina Libera przy spektaklu dyplomowym „Fortissimo”. Jej praca „praca z aktorem. proces” dostała dwa wyróżnienia na 13. FMR: udział w pierwszej edycji konkursu „WyspanKiss” Teatru Śląskiego w Katowicach i rezydencję artystyczną w TR Warszawa; „praca…” została także pokazana w nurcie studenckim na Warszawskich Spotkaniach Teatralnych. Reżyserka czytania performatywnego białoruskiego dramatu „Morze Kristiny” w Narodowym Starym Teatrze w Krakowie. Otrzymała nagrodę 2. stopnia za tekst w konkursie od magazynu Kontakt „Pamiętniki Uchodźcze”, którego celem było wydanie książki o tym samym tytule.
Julia Nowak
Rocznik 00’, przez dwa lata studiowała na UJ w Krakowie, obecnie na IV r. dramaturgii na krakowskim AST. W 2023 r. otrzymała rezydencje dramaturgiczną w Teatrze im. S. Żeromskiego w Kielcach, w ramach której m.in. współpracuje nad scenariuszem do spektaklu Jakuba Skrzywanka, pracowała przy performansie wystawianym w Teatrze Narodowym w Reykjaviku i reżyserowała czytanie performatywne dramatu „Syn”. Pracowała też przy spektaklu dyplomowym Wery Makowkx „Inferno” wystawianym w ramach Nowych Epifanii. Wraz z choreografką Aną Kuszarecką współtworzyła performance ruchowy „poświata” z licealną młodzieżą w Filharmonii Podkarpackiej.
Weronika Zajkowska
Reżyserka, dramaturżka, amatorka jamników. Studentka IV r. dramaturgii na Wydziale Reżyserii i Dramaturgii AST w Krakowie, absolwentka Wydziału Artes Liberales na Uniwersytecie Warszawskim oraz eks-studentka aktorstwa na Wydziale Teatru Lalek Akademii Teatralnej w Warszawie. Była dramaturżką przy spektaklu „Justine&Juliette” w reż. Emmy Hutt w Teatrze J. Słowackiego w Krakowie, przy „400m2 nadziei” w ramach Festiwalu Łódź Wielu Kultur oraz „Ciszy” w reż. Michała Zadary, realizowanej w Muzeum Powstania Warszawskiego. Realizowała czytanie performatywne w ramach festiwalu Kobiece Teksty dla Teatru, festiwalu Gra z Kantorem w Cricotece oraz w ramach programu Młodzi w Nowym w Teatrze Nowym im. K. Dejmka w Łodzi. Interesuje ją głównie rozbrajanie relacji międzyludzkich. Dąży do tworzenia performansu możliwości.
Klaudia Gębska
Studentka IV r. WRiD. Wieczna studentka: ukończyła zarządzanie kulturą i mediami, spróbowała sztuki ogrodowej, zakochała się w teatrologii, a skończyła na reżyserii teatralnej w Akademii Sztuk Teatralnych w Krakowie. Pracowała jako asystentka Pawła Miśkiewicza przy „Amatorkach” w AST oraz Gianiny Carbunariu przy „Opowieściach babć…” w Teatrze Współczesnym w Szczecinie. Zrealizowała 5 czytań performatywnych, między innymi w Teatrze Groteska, Teatrze Współczesnym w Szczecinie czy przy projekcie Domu Norymberskiego. Współreżyserowała monodram „Kamil ma urodziny” w Teatrze Bez Rzędów. Uwielbia pisać dramaty: była półfinalistką konkursu Aurora oraz Nagrody Dramaturgicznej im. Tadeusza Różewicza w Gliwicach; finalistką konkursu „Młod(sz)a Polska”. Brała udział w Forum Młodej Reżyserii 2024. Robiła dramaturgię i adaptację spektaklu „Ósmy dzień tygodnia” w reż. Erycze Herbuta w Teatrze Polskim we Wrocławiu. Robi dziarki, kocha swój rower Harpuna, uczy się afirmowania świata i chętnie broni słabszych.
Wera Makowskx
Rocznik ’98. Absolwentka Wydziału Reżyserii i Dramaturgii w AST w Krakowie. Laureatka nagrody Debiut TR w ramach którego współreżyserowała „Sweet &romantic” na podstawie „Testoćpuna” Paula Preciado. Debiutowała „Ludową Historią Polski” w Teatrze Nowym w Łodzi, w którym tworzyła tekst i dramaturgię. Scenariusz „Ludowej…” publikowała w „Dialogu”. Półfinalistka Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej. Uczestniczka festiwalu Nowe Epifanie, w ramach którego wyreżyserowała „Inferno” na podstawie „Boskiej Komedii” Dantego. Uczestniczka festiwalu Sopot Non Fiction, gdzie wyreżyserowała „Ciało”, pokazywane również w Teatrze Rozbark w Bytomiu. Uczestniczka rezydencji Modelatornia w Teatrze im. Jana Kochanowskiego w Opolu, w ramach której stworzyła Work in Progress „Algorytm Sacrum” oraz wyreżyserowała spektakl „ONO-1”. Wyreżyserowała „Pozę zero, czyli jak pokochałem bombę” w Teatrze BARAKAH na podstawie „Dr. Strangelove” Kubricka i tekstów Pynchona. Reżyserowała czytanie performatywne w ramach czytań najnowszych testów dramaturgii niemieckiej organizowanych przez Instytut Goethego w Krakowie. Twórczyni spektaklu online „Mam mordę wieloraką” realizowanego w Narodowym Starym Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie (2020), uczestniczka warsztatów „Mój głos” organizowanych w Narodowym Starym Teatrze z okazji 100-lecia uzyskania przez kobiety praw wyborczych. Współpracowała ze studentami IV roku AST filii we Wrocławiu w ramach projektu „Różewicz rozrzucony” w ramach którego powstał spektakl „Masterpiece” na podstawie „Kartoteki rozrzuconej”. Członkini Pracowni Dramaturgicznej Igi Gańczarczyk. Asystentka Pawła Miśkiewicza przy spektaklu „Biesy” (NST). Współzałożycielka polsko – słowackiego kolektywu Żyjemy Plano, z którym zrealizowała projekt „Happiness Now – ASMR”. Razem ze studentami II i IV roku AST w Krakowie w czasie głębokiego lockdownu zrealizowała „Wielopole, Wielopole” w opuszczonej kawiarni.
Krzysztof Zygucki
Z zawodu prawnik. Z pasji do pieniędzy i do jedzenia kelner. Na życie filozof i rowerzysta. Dużo biega. Czasem pływa. W wolnym czasie pije espresso. Ma skłonność do pretensjonalności, ale równocześnie słabe poczucie humoru. Studiuje na IV roku na Wydziale Reżyserii i Dramaturgii AST. Jego spektakl „HA HA HA” został wyróżniony podczas 13. Forum Młodej Reżyserii m.in. nagrodą Debiut TR. Zadebiutował jako autor tekstu w spektaklu dyplomowym „Pół żarciem, pół serio” w Teatrze AST oraz jako dramaturg w „Poza zero, czyli jak pokochałem bombę” w Teatrze BARAKAH w Krakowie. Jest autorem czytań performatywnych i szkiców scenicznych, które reżyserował w Teatrze Nowym w Łodzi, Teatrze Śląskim w Katowicach oraz Cricotece. W przyszłym sezonie w roli reżysera zadebiutuje w teatrach repertuarowych – w Teatrze Śląskim w Katowicach i w TR Warszawa.
